Zaterdagcompetitie 2017 Voor de standen van de zaterdagcompetitie, klik hier! |
Zaterdag 28 oktober, het Damsterdiep in Garmerwolde Vandaag de laatste wedstrijd van de competitie van dit jaar. Normaliter zouden we dan gaan vissen in het haventje van Stedum, maar door de erg teleurstellende vangsten de afgelopen weken hebben we besloten te gaan voor het Damsterdiep in Garmerwolde. Gezien de verwachte wind geen verkeerde keuze, zo kunnen we daar wat in de luwte van de bebouwing zitten. Om goed zeven uur in de ochtend
zitten we met ons negenen aan de koffie. Voor sommigen komt het als
een verrassing dat we niet naar Stedum gaan, maar het stond vrijdag
toch echt wel op de site te lezen dat we daar niet heen gingen.
Voordat we vertrekken moeten we nog even aangeven hoeveel kilo vis
we vandaag verwachten te gaan vangen, de prijs is een door
Hengelsport Sappemeer beschikbaar gestelde waardebon. De genoemde
gewichten liggen tussen ruim 11 kilo en 45 kilo, maar hopen dat de
laatste gelijk krijgt want dan hebben we toch leuk gevangen. De casters blijven in trek en met regelmaat cup ik wat op de plek. Een paar op de haak en even later zakt mijn pen mooi weg, een mooie brasem is mijn deel, er zouden deze ochtend nog een aantal volgen. Ook Sytze naast mij schakelt over op de caster en ook hij weet vlot een mooie platte te landen. Helaas voor hem doet een barstende koppijn hem besluiten in de loop van de ochtend huiswaarts te keren. Bij de rest van de deelnemers blijft het vooral bij voorns als vangst, maar dan wel mooie volwassen exemplaren. Als om kwart voor twee het einde daar is blijken we allemaal een mooie vangst te hebben, de één wat meer dan de ander maar in totaal toch ruim 56 kilo, de optimist Klaas Kort weet hiermee de waardebon te bemachtigen met zijn gok van 45 kilo.
Deze laatste wedstrijd weet ik te winnen met ruim 14 kilo vis, niet genoeg om mij kampioen te mogen noemen, deze eer is voor de derde maal in successie weggelegd voor Peter Jan Mulder met 8 wedstrijdpunten, als tweede eindig ik met 9 punten en derde wordt Klaas Kort met 14 punten.
Heren allemaal bedankt voor weer een heerlijk seizoen vissen, ik hoop jullie dan ook allemaal weer te zien bij de eerstvolgende wedstrijd in mei 2018.
|
Zaterdag 14 oktober, het Hoendiep bij Hoogkerk Na lang wikken en wegen hebben we toch maar besloten om vandaag naar het Hoendiep bij Hoogkerk te gaan. Er waren meer opties maar geen enkele leek optimaal. Ook de vissers van h.c. Foxhol zaten met dit probleem, het water van het Zuidlaarderkanaaltje was bruin van de tijdelijke lozingen i.v.m. werkzaamheden en daar was dus niet te vissen. Aangekomen bij het water bleken zij dan ook de gok te hebben genomen naar Hoogkerk af te reizen in de hoop dat wij een andere locatie zouden betrekken. Helaas voor hen, maar met alle medewerking van deze vissers konden wij de stekken innemen en gingen zij op zoek naar een andere plek. Mooi dat het ook op deze manier kan, bedankt heren. Vissen begint voor mij de avond voor de wedstrijd, de maden
en pinkies reinigen, beetje polenta bloem er bij. De casters spoelen
en natuurlijk het voer klaarmaken. Ook voor buurman Ludolf, voer en
aas in zijn voeremmer en deze weer bij hem achter huis neergezet,
kan hij het morgenochtend zo pakken om mee te gaan vissen. Moet je
er wel aan denken natuurlijk in de vroege ochtend. Eenmaal aan het
water zie ik een brede grijns op zijn gezicht, "denk dat ik nog maar
even naar Ten Post moet". Heeft die oen zijn emmer thuis laten
staan, helemaal vergeten. Gelukkig heb ik altijd wel wat extra bij
mij en zo delen we andermaal voer en aas. Eddy Kamminga heeft anders dan anders besloten met de vaste stok te gaan vissen (je moet soms wat). Ook hij blijkt met regelmaat vis te vangen en op een gegeven moment zie ik hem uit de onderwal komen en met een heroïsch gebaar ons duidelijk maken dat ook hij een mooie brasem in het net heeft, kort voor de kant gevangen. Als ik dan weer een aanbeet krijg en contact weet te maken met een mooie brasem schiet mijn haak van de onderlijn, weg vis en de voerplek flink verstoord, dat wordt wachten op de terugkeer van de vissen. Henny zie ik een mooie platter haken en op zijn Henny's zonder net landen, vis van de haak, spartelt voor zijn voeten waarop Henny in een uiterste poging probeert deze vis voor zijn vangst te redden. Gelukkig staakt hij zijn actie want ik zag zowel vis als Henny al in het water verdwijnen. Even later heeft Henny een mooie dikke voorn aan de haak, een snoek die in de buurt ligt denkt hier het zijne van en besluit de aanval in te zetten. Een snelle spurt en hij heeft de voorn te pakken, gelukkig voor Henny laat hij de vis weer los. Bij het wegen van de vis zal blijken dat het een flinke snoek moet zijn geweest gezien de wonden van de tanden op zijn/haar lijf. Eén uur, het fluitje klinkt, tijd om de spullen op te bergen en de vangsten te gaan wegen. Iedereen blijkt zijn visje te hebben gevangen, de een wat meer dan de ander maar dat hoort er nu eenmaal bij. Als ik Klaas Joldersma vraag hoe het is gegaan zie ik een voldaan gezicht en krijg als antwoord "heb wel mooie vissen gevangen", nu gaat het hier bij mooi waarschijnlijk niet om het uiterlijk van de vissen naar ik aanneem maar om de grootte. Eenmaal bij zijn stek aangekomen en het leefnet uit het water wordt gelicht blijkt mijn veronderstelling de juiste. Klaas heeft als enige meerdere mooie brasems weten te vangen wat een totaalgewicht van bijna 10 kilo aan de weger brengt. Weer een mooie en voor het eerst weer droge visdag zit er op, nog één te gaan.
|
Zaterdag 30 september, andermaal het Hoendiep Deze ochtend vertrokken we andermaal met ons achten richting Enumatil om te gaan vissen in het Hoendiep. Het was lekker rustig weer al waren de vooruitzichten wat neerslag betreft niet echt positief. Maar na twee wedstrijden in de regen was het gewoon hopen dat de regen even uit bleef en we zonder de paraplu op te zetten lekker zouden kunnen vissen. De plek was voor iedereen nieuw en dus was het even zoeken in het begin naar een geschikt stukje wal om de spullen aan het water te zetten. Gelukkig duurde het maar kort en hadden we allemaal een plekje gevonden. Het water lag er mooi rustig bij, de kleine vis was aan het oppervlak zichtbaar dus snel de spullen uit de auto. Na een kwartiertje klonk het vertrouwde fluitsignaal en konden we gaan vissen. De eerste visjes verdwenen al snel in de leefnetten, even wachten op de wat grotere vis. Na een paar uur vissen was het nog steeds wachten op de grotere vis en namen de aantallen kleine vis die we konden vangen ook nog af, het lijkt een dag te worden waarbij visjes van een gram of 50 de uitslag gaan bepalen. Slechts sporadisch wordt er een vis gevangen die via het schepnet op het droge moet worden geholpen. Zelf heb ik mijn schepnet niet hoeven te gebruiken. aan het 'buurten' van de deelnemers is te zien dat het niet alleen bij ons armoede troef is. De vangsten blijken zeer matig en bestaan voor het overgrote deel uit "ondermaatse"vis van een gram of 40 à 50. Jammer, zo gehoopt wat mooie vissen te vangen deze ochtend.
Als om één uur het fluitje weer klinkt is het tijd om op te ruimen
en vallen de eerste druppels van de ochtend. Heb je een tip voor de volgende wedstrijd laat het mij even weten.
|
Zaterdag 16 september, het Hoendiep bij Hoogkerk
Peter Jan gaat voorop zodat we hopen zonder omwegen op de plaats van handelen te komen, en dat lukt. Allemaal hebben we weer snel een plekje gevonden, de een het plekje van de voorgaande keer, een ander kiest voor een nieuwe plek. De lucht om ons heen is van het soort dat je mag verwachten dat het toch wel even zal gaan regenen.
Als we zover zijn klinkt het vertrouwde fluitje en kunnen we
beginnen met vissen. Snel na het fluitsignaal zie ik Henny en Henk de eerste vissen
vangen, het begin is goed. Dan kan de paraplu erbij, de regen valt
gestaag. Gelukkig was het maar een buitje die duurde van half acht
tot half twaalf. Je kunt eigenlijk wel spreken van redelijk stabiel
weer.
Over twee weken weer een wedstrijd, hopen dat het dan een keer weer droog is, want een paraplu is mooi om droog te zitten maar een onding bij het inwerpen of afsteken van een hengel. Maar we weten "Regent het in September, dan valt Kerstmis in December".
|
Zaterdag 15 juli, het Damsterdiep nu in
Garmerwolde
Aan mijn linkerzijde zie ik Henk Lubbers het
schepnet ter hand nemen, een mooie brasem. Even later is Klaas
Joldersma, vandaag mijn buurman, aan de beurt, ook hij een mooie
dikke brasem. Beide aan de picker, stijf tegen de overkant net voor
de plompenbladen gevangen. Is mijn keuze voor de vaste stok dan toch
niet de juiste? Als de aanbeten dan minder worden kan ik het niet
laten, vaste stok opbergen en de picker in stelling brengen. Snel
wat wormen knippen en een paar goed gevulde korven vlak voor wat
rieten aan de overkant deponeren. Na een half uurtje een aanbeet,
een baarsje die de verleiding van een mestpiertje niet kon
weerstaan. Henk Lubbers heb ik in tussentijd nog een paar keer het
schepnet zien gebruiken, hij blijkt twee mooie zeelten aan zijn
vangst te hebben toegevoegd. Dan beweegt mijn topje andermaal, dit
kan wel eens een brasem zijn, als ik aansla verneem ik een
duidelijke weerstand en inderdaad ben ik even later ook de trotse
eigenaar van een mooie dikke en donkere brasem, op naar de volgende.
|
Zaterdag 1 juli, het Damsterdiep in Ten Post Dan is er golfslag en zie ik mijn maat Ludolf in
alle rust een mooie vis drillen. Een wilde kerngezonde brasem die
het gedrag vertoont van een karper door keer op keer het elastiek
uit de hengel te trekken. Ludolf trekt uiteindelijk aan het langste
eind van het elastiek en weet een mooie donkerbruine brasem te
landen. We hadden al een aantal van deze brasems aan het
oppervlak gezien maar nu Ludolf er een heeft gevangen geeft dat de
burger weer moed. Helaas voor ons bleef het bij deze ene brasem en
moesten we het voor de rest van de ochtend doen met het kroost. Als in de loop van de ochtend Hans koster even komt
buurten krijgen we informatie over de vangsten van de andere
deelnemers, Peter Jan heeft al vier dikke platten, Henny een kleine
honderd vissen en ook Eddy en Klaas Kort hebben de nodige vis
gevangen. Het lijkt er op dat de vangsten aan de zuidkant beter
zijn. Maar we missen nog een deelnemer, Henk Lubbers moet ook ergens
ten zuiden van ons zitten maar van hem geen info.
Als we Henk hebben gevonden doet hij een beetje vreemd, hij lijkt moeite te hebben met het lichten van het leefnet. Ik zeg dan ook tegen Ludolf dat hij even moet helpen omdat het net vast zit in de klei. Als de voorlaatste ring de waterspiegel bereikt blijkt Henk geen grapjes te maken maar komt er een net met flink spartelende vissen boven water, mooie brasems en een portie wat kleinere vissen. Als ik de weger omhoog til voel ik al dat dit de winnaar is van vandaag, Henk heeft in totaal ruim 11,5 kilo vis weten te vangen, chapeau.
|
Zaterdag 17 juni, de Pekel Aa bij Oudeschans
Peter Jan, ter linker zijde van mij in het struweel, blijft geconcentreerd, maar ook bij hem is het vaak dat de aanbeten niet zichtbaar zijn maar de maden wel leeggezogen. Langere of kortere onderlijn het maakt niet uit, als je wat vangt is het meer een toevalstreffer dan dat de vis serieus aan het azen is.
Met het mooie weer op komst zie je op de A7 in de loop van de ochtend steeds meer vakantiegangers voorbij komen, de een met een sleurhut achter de auto de ander met een camper op weg naar de vakantiebestemming. Als ik alles geweten had was ik ze gaan tellen en had zo mijn tijd zinloos ingevuld. Maar we zijn nu eenmaal aan het vissen dus blijven we op die ene aanbeet wachten, er zal toch wel eens een dikke platte voorbij komen?
Nee dus, "Het kan verkeeren" zei Bredero al eens, laten we daar maar aan vasthouden voor de volgende wedstrijd.
De Pekel Aa bij Oudeschans De uitslag:
|
Zaterdag 3 juni, het Boterdiep "daar bij die
molen" Rondom Arnhem zijn voldoende locaties waar ik mijn interesses kwijt kan, vissers aan de Neder-Rijn, maar bovenal de historie van de Tweede Wereld Oorlog. Market Garden, waarschijnlijk de slag die het einde van de Duitse bezetting inleidde en het einde van die vreselijke oorlog heeft bewerkstelligd, vond in deze omgeving plaats, vaak heb ik stilgestaan bij het monument langs de Rijn en de oorlogsgraven in Oosterbeek, vandaag ga ik naar Groesbeek naar het "Canadian War Cemetery". Een prachtige omgeving om te leven, maar niet om op jonge leeftijd te sterven. Dan sta je, na wat tips van de TomTom, voor een veld met meer dan 2600 kruszen, allemaal Canadezen die voor onze vrijheid hun leven lieten, vaak een jaar of twintig oud, dan ben je even stil en heb je ongelooflijk veel waardering voor wat zij hebben gedaan en de offers die zij brachten voor ons land.
Maar het gaat jullie natuurlijk om die zaterdag, de tweede competitie van de VOP. Ruim vooraf hadden we al besloten naar het Boterdiep te gaan, in het verleden hadden we hier wel leuke resultaten behaald. Het is deze zaterdag qua weer een beetje spannend, er zou nog wel eens een beste bui over kunnen komen, achteraf bleef het tot kwart over twaalf droog, lang genoeg voor een lekkere ochtend vissen in een water waar door de aanwezige Gele Plomp niet overal even makkelijk kan worden gevist.
Aangekomen bij het water op zoek naar een plekje,
als je dan denkt een plekje te hebben gevonden blijken de Gele plomp
of een achteloos gedumpte bedbodem roet in het eten te gooien. Bij
het keren bij het viaduct maar opnieuw op zoek, bij Peter Jan
aangekomen wijst hij een plekje aan waar ik eventueel wel kan
zitten. De wal is echter zo steil dat ik besluit even verder te
kijken, metertje of vijf en ik heb een plekje, hier gaan we het
proberen, misschien niet al te slim zo bij de kampioen van het
voorgaande seizoen, maar je moet wat. De boel uit de auto, alles in gereedheid en dan peilen en voeren. Normaal gaan er een aantal ballen voer richting dobber maar door het gevoel dat het gevoel van richting de laatste tijd wat minder wordt besluit ik het voer met de cup te brengen. Voor de wat minder ingewijden, betekent niet dat ik het water op- of in ga, maar dat ik met een aangepast hengeldeel het voer in een daarvoor gemaakt kommetje daar te water laat waar ik het wil hebben.
Aan mijn linkerzijde zie ik Peter Jan al snel de eerste visjes aan wal brengen, zal toch niet dat ik weer spekkoper ben. Mijn gevoel heeft mij er toe gebracht wat geknipte pieren en rijkelijk casters op de plek te droppen in de hoop dat de brasem tot azen is te brengen. Eerst wat kleintjes vangen om plaats te maken voor de dikke platten of gewoon misgokken en op mijn neus gaan.
Peter Jan vangt al snel zijn eerste vissen, bij mij
loopt het niet zo'n vaart. Een paar kleine plattertjes, wat groter
aas op de haak, die kleintjes zijn mij niet naar de zin. Snel vang
ik twee mooie grote roodvoorns en dan wordt het stil, stilte voor de
storm?
Dan verschijnen tekenen van vis op mijn voerplek, met dit mooie rustige weer kun je haast op het water lezen wat er anderhalve meter naar beneden aan de gang is. Mijn dobber komt langzaam omhoog om vervolgens rustig in het diepe te verdwijnen, ik tik aan en het elastiek komt direct een heel eind uit de top, een prachtige dikke brasem is mijn deel. Deze situatie zal zich nog een flink aantal keren voordoen. Het vreemde is wel dat Peter Jan zijn vangsten van een wat ander kaliber zijn. We zitten niet zo gekke ver van elkaar, waarom ik wel en hij niet, ik gun hem echt een paar van die mooie brasems. Gelukkig vangt hij na verloop van tijd er nog een aan de feeder.
Als het dan kwart over twaalf is stoppen we met vissen en wordt de vangst gewogen, Peter Jan heeft 5 kilo, nu mijn leefnet uit het water, Peter Jan geeft een helpende hand om het net op het droge te krijgen, er zit een mooi gewicht aan vis in het net, aan de weger blijkt dat het in totaal ruim 21 kilo is. Bij het wegen van de vangsten van de overige deelnemers blijkt mijn vangst toch wel uitzonderlijk, Klaas Kort komt een eindje in de richting met een kleine zes kilo. Als laatste kom ik bij Eddy Kamminga, ook hij heeft de brasems weten te vangen, zijn vangst brengt een dikke 13 kilo aan de haak.
De tweede van in totaal negen wedstrijden zit er op, een heerlijke dag waar het droog bleef tot kwart over twaalf en waar ieder van ons zijn visje wist te vangen.
Oh ja, die kleindochter heet Eva, is acht jaar geworden en kan verrekte goed Donald Duck tekenen.
De uitslag:
|
Zaterdag 20 mei, het Hoendiep bij Hoogkerk
Aangekomen bij het water hebben de meesten hun oude vertrouwde plekje op de oever weer ingenomen en worden de materialen in gereedheid gebracht. Als het vertrouwde fluitje dan klinkt kunnen we beginnen. Zelf heb ik de vaste stok thuis gelaten en heb een picker en een feeder meegenomen, eens weer wat anders en dit water lijkt mij er wel geschikt voor. Voor dat ik de eerste korf met voer en aas naar de overkant kan transporteren vangt Henny zijn eerste visjes al, dat lijkt goed. Na wat te hebben gevoerd gaat de onderlijn er aan en begint het eigenlijke vissen voor mij. Snel heb ik een eerste aanbeet, een baarsje, niet de vis waar ik op hoopte maar het is vis.
Door mijn plek heb ik een mooi overzicht en kan ik Henny, Henk en Klaas Joldersma een beetje in de gaten houden, ook zij vangen hun visje al zijn het veelal tweede en derdejaars exemplaren. De aanbeten bij mij veranderen van de wilde tikken van de baars naar wat rustiger bewegingen van het topje van de hengel, ik sla aan en warempel het voelt toch echt als een grotere vis, een mooie brasem is mijn deel. Na nog een paar van die mooie platten te hebben gevangen zie ik mijn topje hele kleine bewegingen maken, mijn gevoel zegt dat dit wel eens een echte dikke platte kan zijn. Met een zijwaartse beweging zet ik de haak en voelt het alsof ik een stuk spoorbiels aan de haak heb met dit verschil dat deze biels wat woeste bewegingen maakt. Nu rustig blijven en de vis niet verspelen, even later heb ik een brasem in het schepnet liggen waar je "u" tegen zegt, wat een lekker gevoel.
Henny is even wezen buurten bij Henk en komt al kauwend weer terug naar zijn plekje, wat blijkt, Henk heeft een doos met lekkere pralines meegenomen en trakteert ons op een heerlijk stukje chocolade. Peter Jan en Klaas Kort hebben pech, die zitten te ver weg om een chocolaatje te brengen.
Henny naast mij doet zijn best, probeert zelfs een piertje om toch nog een dikke platte te vangen. Lange tijd lijkt dit niet te lukken als ineens zijn dobber in het diepe verdwijnt en hij zijn hengel tot het uiterste moet testen met een mooie dikke brasem aan het einde van de lijn. Het beest geeft echter geen krimp, zo zit de vis voor de kant en zo is hij weer een paar meter verder het water in. Als ik de vis dan bijna kan scheppen schiet de haak los. Helaas. Henk weet te vertellen dat ik de vis een zetje heb gegeven uit jalousie, maar zo ben ik niet, toch?
Bij mij zijn de aanbeten inmiddels voorbij, wat ik
ook probeer het wil niet meer lukken, wel zie ik Klaas Joldersma op
de punt nog een paar mooie brasems vangen. Als het dan twaalf uur is
gaan we wegen, Eddy is als eerste en Peter Jan als laatste, met
gewichten tussen de 1.671 gram en 17.175 gram liggen de vangsten een
eind uit elkaar, vandaag was het duidelijk dat de pickers en de
feeders in het voordeel waren. Met ons zevenen wisten we meer dan 56
kilo vis te vangen een mooi resultaat. Vissen voorbij, nu nog even Eddy uit de brand helpen, heeft zijn lampen laten branden en nu de accu leeg, met een paar man even een drukker en de motor loopt weer, terug naar Ten Post.
De uitslag:
|